Mavi Gözlü Dev Filminde Kullanılan Şiirler

“MAVİ GÖZLÜ DEV” FİLMİNDE KULLANILAN ŞİİRLER :



MANİ

Bursa’da cezaevi.
Kapatmışlar bir devi.
Ellerini ısıtsın,
yüreğimin alevi.


Bugün Pazar.
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.



6 Ekim 1945
Bulutlar geçiyor : haberlerle yüklü ağır.
Buruşuyor hâlâ gelmeyen mektup avucumda.

---------------------------------------
Seni böyle uzak,
Seni dumanlı, eğri bir aynadan seyreder gibi
Kafamın içinde duymak.



Saat 21-22 Şiirleri
Ne güzel şey hatırlamak seni :
bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin
ve saçlarında
vakur yumuşaklığı canımın içi İstanbul toprağının…
İçimde ikinci bir insan gibidir
seni sevmek saadeti…




----------------------------------------
Onlar ki toprakta karınca/ suda balık/ havada kuş kadar
çokturlar; korkak/cesur/cahil/ hakim/ve çocukturlar…
ve yeşil bir ağaç gibi gülen/ve merasimsiz ağlayan/
ve ana avrat küfreden ki onlardır,
destanımızda yalnız onların maceraları vardır.







1945 yılı Aralık ayının dördü

İlk göz göze geldiğimiz günkü elbiseni çıkar sandıktan,
giyin, kuşan,
benze bahar ağaçlarına...
Hapisten
mektubun içinde yolladığım karanfili tak saçlarına,
kaldır, öpülesi çizgilerle kırışık beyaz, geniş alnını,
böyle bir günde yılgın ve kederli değil,
ne münasebet,
böyle bir günde bir isyan bayrağı gibi güzel olmalı Nâzım Hikmet’in kadını...



26 Eylül 1945
Bizi esir ettiler,
bizi hapse attılar :
beni duvarların içinde,
seni duvarların dışında.




Kerem Gibi
Sen yanmasan/ben yanmasam/biz yanmasak,
nasıl/çıkar/karanlıklar aydınlığa…




Şüphe eden biziz, inanan biz,
İhtimaller ve korkular bizim içindir
hasret bizim için.
Ve hatta biziz ağlayan ve gülen.
Yüreklerimize bühtan etmeyelim,
sevmekten gayrı şey bilmez yüreklerimiz.

Gözümün nuru canım sultanım
sizi seviyorum,
Piraye hanım
sizi seviyorum.




Çoğunun yüzünü unuttum büsbütün,
yalnız, çok ince, çok uzun bir burundur aklımda kalan,
halbuki kaç kere karşımda oturup dizildiler.
Bir tek kaygıları vardı, hakkımda hüküm okunurken :
heybetli olmak.
D e ğ i l d i l e r.

İnsandan çok eşyaya benziyorlardı :
duvar saatleri gibi ahmak,
kibirli,
ve kelepçe zincir filan gibi hazin ve rezildiler.

Bu akşam, belki şimdi, şu dakka sen
arkadan bıçaklandın bacım.
Hem de ben bıçakladım seni,
kanın damlıyor ellerimden.



ANGİNA PEKTORİS
Yarısı buradaysa kalbimin/yarısı Çin’dedir, doktor.
Sarı nehre doğru akan ordunun içindedir.
Sonra, her şafak vakti, doktor,/her şafak vakti kalbim/
Yunanistan’da kurşuna diziliyor.
Sonra, bizim burada mahkûmlar uykuya varıp/
Revirden el ayak çekilince
kalbim Çamlıca’da bir harap konaktadır/her gece,/doktor.


Mesele esir düşmekte değil
teslim olmamakta bütün mesele…

DAVET
Dörtnala gelip Uzak Asya’dan
Akdeniz’e bir kısrak başı gibi uzanan
bu memleket bizim.

Bilekler kan içinde, dişler kenetli, ayaklar çıplak
ve ipek bir halıya benzeyen toprak,
bu cehennem, bu cennet bizim.

Kapansın el kapıları, bir daha açılmasın,
yok edin insanın insana kulluğunu, bu davet bizim...

Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeşçesine,
bu hasret bizim...